Vanhæf ríkisstjórn.

Í byrjun árs, stóð hópur fólks niður á Austurvelli og barði á botta og pönnur. Það var öskrað og æpt, menn héldu ræður, það ríkti miklil reiði. Ég skyldi aldrei tilganginn með þessu veseni, enda kom á daginn, að fólk sem hæst hrópaði "vanhæf ríkisstjórn", fékk fyrir kaldhæðni örlaganna, vanhæfustu ríkisstjórn lýðveldissögunnar. Ákvörðun fjármálaráðherra, að senda tvö gamalmenni, með takmarkaða reynslu af samningagerð, í klærnar á harðsnúnum lagarefum breta og hollendinga er svo fáránlegt, að ég á engin prenthæf orð yfir þann gjörning. Og þeir kenna sjálfstæðismönnum um niðurstöðu samninganna. Steingrímur Joð, sagði reyndar í hita og þunga leiksins, að þetta væru frábærir samningar. Indriði H. sagði líka, að bretum og hollendingum þættu við hafa gert góða samninga. Steingrímur Joð kvðast líka, í hita og þunga leiksins, hafa svo góð sambönd meðal norðmanna, að það væri leikur einn, fyrir svona mikinn áhrifamann , að koma í kring myntsamstarfi við norðmenn.Við vitum öll hver niðurstaðan varð, norðmenn höfnuðu öllu samstarfi við okkur. Svo að velja gamla konu, með sterka réttlætiskennd sem forsætisráðherra. Móðir mín, er jafngömul Jóhönnu. Ef einhver bæði hana að verða forsætisráðherra, myndi ég setjast niður með henni í þeirri von, að koma vitinu fyrir hana. Mamma hefur eins og Jóhanna, og margra góðar gamlar konur, sterka réttlætiskennd og tekur ávallt stöðu með þeim, sem minna mega sín. Sú staðreynd, að Jóhanna blessunin er ekki sterk í tungumálum, gerir hana að vanhæfum forsætisráðherra. Í nánum og oft flóknum samskiptum við útlend ríki, þurfum við einstakling sem er vel að sér í sögu, menningu og tungumálum þeirra þjóða, sem við höfum mest samskipti við. Útlendingar bera einnig meiri virðingu fyrir þeim, sem talar þeirra mál og þarf ekki aðstoð túlka. Einn helsti talsmaður jafnaðarstefnunnar, prófessorinn Þorvaldur Gylfason, sagði það hafa verið mistök, að afhenda banka í hendurnar á dæmdum sakamanni. Þar átti hann við Björgúlf Guðmundsson, sem var dæmdur fyrir sinn þátt í Hafskipsmálinu.Það er víst ekki sama Jón og séra Jón. Forsætisráðherra hefur sér til aðstoðar dæmdan sakamann. Fyrirtæki hans, Hrannarson & Hjörvar var víst dæmt fyrir vanskil á vörslusköttum. Ekki má gleyma því, að Helgi Hjörvar er á þingi, þrátt fyrir mistök fortíðarinnar. Mér finnst ekkert óeðlilegt við það, því allir eiga skilið að fá tækifæri, eftir að hafa greitt sína skuld til samfélagsins. Sama hlýtur að gilda um Björgúlf. Dómharka vinstri manna er mikil gagnvart sjálfstæðismönnum, en sjálfsgagnrýni, þeir þekkja hana ekki. Það er dómstóla að dæma, en ekki stjórnmálamanna. Samt setja vinstri menn alla auðmenn undir einn hatt, og segja að það eigi að frysta eignir þeirra. Þeir gagnrýndu fyrri ríkisstjórn fyrir að lækka skatta í þenslu, svo hækka þeir skatta í miklum samdrætti, þeim fannst fáránlegt að hafa dýralækni sem fjármálaráðherra, þeir hafa jarðfræðing. Vinstri mennirnir hrópuðu eftir gagnsæi, í ríkistjórn eru þeir fljótir að gleyma. Það má segja að allt sem vinstri menn gagnrýndu fyrri ríkisstjórn fyrir, framkvæma þeir sjálfir, roggnir í valdastólunum, og bæta um betur, ekki man ég eftir að fyrri ríkisstjórn hafi gefið í skyn, að þingið væri vanhæft að fjalla um málefni þjóðar. Þeir hafa líka skrítna ráðgjafa. Aðstoðarmaður fjármálaráðherra hefur dundað sér við, að rökstyðja að álver skipti engu máli fyrir hagkerfið, jafnvel þó álfyrirtæki séu í hópi stærstu skattgreiðenda, hann segir líka að skattahækkanir geti örvað hagvöxt. Aðstoðarmaður forsætisráðherra brást ókvæða við ágætri málsvörn Evu Joly okkur til handa.Það þarf fróðari mann en mig, til að skilja svona menn. Hvaða heilvita manni dettur í hug að skammast yfir góðum stuðningi þjóð sinni til handa? Mér dettur í hug brot úr Gerplu Halldórs Laxness, þegar Þorgeir Hávarsson varð fúll út í Þormóð Kolbrúnarskáld fyrir að hafa bjargað lífi hans, er hann hékk á hvönninni. Þeir sem telja Þorgeir gáfumann, geta eflaust verið ánægðir með viðbrögð hjálparhellu forsætisráðherra. Saga síðustu áratuga sýnir, að hagstjórn vinstri manna hefur ekki reynst vel. Verðbólgumet, hækkandi álögur og ofstjórn á atvinnuvegum þjóðarinnar bera þess glögg merki. Ekki má gleyma tólf ára fíflagangi R-listans. Ég vona að kjósendur læri af mistökunum, svo við fáum ekki vanhæfa borgarstjórn ofan í samdráttinn.